Τη δεκαετία του 1930 και του 1940, οι εταιρείες τσιγάρων και καπνού θα σου έλεγαν πως τα δικά τους τσιγάρα είναι εκείνα που προκαλούν λιγότερη ενόχληση στο λαιμό. Οι γιατροί δεν είχαν ακόμα εντοπίσει άμεση σύνδεση με το κάπνισμα και τον καρκίνο του πνεύμονα και η πλειοψηφία κάπνιζε τσιγάρα κανονικότατα. Στις διαφημίσεις λοιπόν των τσιγάρων, οι εταιρείες χρησιμοποιούσαν την «εξουσία» των γιατρών για να ισχυριστούν πως τα τσιγάρα τους ήταν καλύτερα.
Για τον σύγχρονο αναγνώστη, η χρήση τσιγάρων ως υγιεινών (ακόμη και σε νεαρές και έγκυες μητέρες) και η χρήση των εγκρίσεων των γιατρών μπορεί να φαίνονται τρομακτικά πράγματα. Ωστόσο, πριν από το 1950, δεν υπήρχαν στοιχεία που να δείχνουν ότι το κάπνισμα των τσιγάρων ήταν κακό για όλους.
Στα μέσα της δεκαετίας του 1940, οι θάνατοι από καρκίνο του πνεύμονα είχαν εκτοξευθεί. Οι άνθρωποι μπορεί να το πρόσεξαν και ανησύχησαν αλλά δεν πήγε το μυαλό τους ότι αυτό προερχόταν από τα τσιγάρα.
Τα τσιγάρα προκαλούσαν βήχα και ενόχληση στον λαιμό, αλλά οι εταιρείες το χρησιμοποιούσαν προς όφελός τους για να δείξουν ότι είχαν καλύτερο προϊόν από τους υπόλοιπους. Έλεγαν πως δεν σου προκαλούσαν όλα τα τσιγάρα πρόβλημα, παρά μόνο των άλλων.
Η πρώτη εταιρεία τσιγάρων που χρησιμοποίησε γιατρούς ήταν η American Tobacco, η εταιρεία που έφτιαχνε τα Lucky Strike. Το 1930 δημοσίευσε μια διαφήμιση που έλεγε ότι «20.679 γιατροί λένε ότι τα Lucky Strike δεν ενοχλούν το ίδιο» τον λαιμό. Για να φτάσει σε αυτόν τον αριθμό το διαφημιστικό γραφείο της εταιρείας είχε στείλει στους γιατρούς κούτες τσιγάρων Lucky Strike και μια επιστολή ρωτώντας αν πίστευαν ότι τα Lucky Strike ήταν «λιγότερο ερεθιστικά για ευαίσθητους και τρυφερούς λαιμούς από άλλα τσιγάρα», ενώ σημείωσε ότι «πολλοί άνθρωποι» το είχαν ήδη παραδεχθεί.
Πολλοί γιατροί λοιπόν αντέδρασαν θετικά σε αυτή την κίνηση και οι εταιρείες χρησιμοποίησαν τις απαντήσεις τους για να υπονοήσουν ότι τα τσιγάρα τους πρέπει να είναι ιατρικά καλύτερα για το λαιμό σας. Το 1937, η εταιρεία Philip Morris έκανε αυτό το ένα βήμα μπροστά με μια διαφήμιση στη Saturday Evening Post που ισχυριζόταν ότι οι γιατροί είχαν διεξαγάγει μια μελέτη που έδειχνε ότι «όταν οι καπνιστές άλλαξαν σε Philip Morris, κάθε περίπτωση ερεθισμού εξαφανίστηκε εντελώς και σίγουρα βελτιώθηκε». Αυτό που δεν ανέφερε ήταν ότι η Philip Morris είχε δώσει χορηγίες σε αυτούς τους γιατρούς.
Η Philip Morris συνέχισε να διαφημίζει «μελέτες» που χρηματοδότησε τη δεκαετία του 1940, τη δεκαετία που ανακαλύφθηκε η πενικιλίνη. Το κοινό έβλεπε τους γιατρούς και την επιστήμη με πολύ θετικό τρόπο. Η R.J. Η Reynolds Tobacco Company λοιπόν, δημιούργησε ένα Τμήμα Ιατρικών Σχέσεων και το διαφήμισε σε ιατρικά περιοδικά. Άρχισε να πληρώνει για την έρευνα και στη συνέχεια να την αναφέρει στις διαφημίσεις της όπως η Philip Morris. Το 1946, ξεκίνησε μια διαφημιστική καμπάνια με το σύνθημα, «Περισσότεροι γιατροί καπνίζουν Camel από οποιοδήποτε άλλο τσιγάρο». Είχαν ζητήσει αυτό το «εύρημα» δίνοντας στους γιατρούς μια δωρεάν κούτα τσιγάρα Camel και στη συνέχεια ρωτώντας τι μάρκα κάπνιζαν.
Στα μέσα της δεκαετίας του 1950, όταν οι εταιρείες καπνού έπρεπε να αντιμετωπίσουν τα στοιχεία πως τα προϊόντα τους προκαλούσαν καρκίνο του πνεύμονα, οι τρόποι διαφήμισης άλλαξαν. Όλες οι εταιρείες ενώθηκαν κάτω από το σύνθημα» δεν γνωρίζουμε ακόμα αν είναι βλαβερό», δημοσιεύοντας μάλιστα και μια ανακοίνωση λέγοντας πως τα ευρήματα ήταν ανησυχητικά αλλά όχι αποδεικτικά.
Μετά από αυτό οι διαφημίσεις με γιατρούς και τσιγάρα σταμάτησαν. Οι γιατροί ήταν πλέον ανοικτά εναντίον του καπνίσματος. Οι εταιρείες καπνού από την άλλη μέσω μιας επιτροπής έρευνας που είχαν στελεχώσει από κοινού, αμφισβητούσαν για το αν τα τσιγάρα ήταν ανθυγιεινά μέχρι και το 1998! Εκείνη τη χρονιά η επιτροπή σταμάτησε να υπάρχει.
Πληροφορίες: History.com, e-daily