Έρευνες έχουν δείξει ότι η μέτρια έως έντονη σωματική δραστηριότητα είναι ευεργετική για τους υπέρβαρους ενήλικες όσον αφορά την μείωση του κινδύνου αντίστασης στην ινσουλίνη και τη βελτίωση του ελέγχου του σακχάρου στο αίμα.
Τώρα, μια νέα έρευνα που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Obesity, εξέτασε το αν η χρονική στιγμή στην ημέρα, που ξεκινάει αυτή η σωματική δραστηριότητα, επηρεάζει ην αποτελεσματικότητά της ως προς τη διαχείριση του σακχάρου.
Ανακάλυψαν ότι η βραδινή άσκηση είναι ιδιαίτερα αποτελεσματική στην μείωση των επιπέδων σακχάρου στο αίμα, ιδιαίτερα σε άτομα με μειωμένη ρύθμιση της γλυκόζης. Αυτή η συσχέτιση παρατηρήθηκε τόσο σε άνδρες όσο και σε γυναίκες.
“Τα αποτελέσματά μας υπογραμμίζουν τη σημασία για συνταγογράφηση άσκησης ακριβείας. Στην κλινική πράξη, αθλητικό και ιατρικό προσωπικό θα πρέπει να εξετάζει τη βέλτιστη ώρα της ημέρας για να ενισχύσει την αποτελεσματικότητα των προγραμμάτων άσκησης και σωματικής δραστηριότητας των ασθενών”, είπε ο εκ των συγγραφέων της μελέτης, Jonatan R. Ruiz.
Η μελέτη βασίστηκε σε δεδομένα που συλλέχθηκαν από μια τυχαιοποιημένη ελεγχόμενη δοκιμή στην Ισπανία, η οποία υπολόγισε την αποτελεσματικότητα και τη σκοπιμότητα της χρονικά περιορισμένης τροφής στον σπλαχνικό λιπώδη ιστό, τη σύσταση του σώματος και τους καρδιομεταβολικούς παράγοντες κινδύνου σε υπέρβαρους ενήλικες.
Η χρονικά περιορισμένη κατανάλωση φαγητού, που συνήθως αναφέρεται ως διαλείπουσα νηστεία, είναι ένα διατροφικό μοτίβο που περιλαμβάνει τον περιορισμό της πρόσληψης τροφής μόνο μέσα σε ένα συγκεκριμένο χρονικό παράθυρο κάθε μέρα. Τις υπόλοιπες ώρες το άτομο πίνει μόνο νερό και άλλα υγρά χωρίς θερμίδες.
Πώς έγινε η νέα έρευνα
Στη δοκιμή συμμετείχαν 186 συμμετέχοντες που είχαν μέση ηλικία 46 ετών και Δείκτη Μάζας Σώματος 33 kg/m2. Σε διάστημα δύο εβδομάδων, οι ερευνητές παρακολουθούσαν συνεχώς τη φυσική δραστηριότητα και τα πρότυπα γλυκόζης των συμμετεχόντων, χρησιμοποιώντας έναν μετρητή που φοριόταν στον μη κυρίαρχο καρπό κάθε συμμετέχοντα και μια συσκευή συνεχούς παρακολούθησης της γλυκόζης.
Οι συμμετέχοντες ταξινομήθηκαν με βάση την ποσότητα μέτριας έως έντονης σωματικής δραστηριότητας που ολοκλήρωναν κάθε μέρα:
- Όσοι δεν είχαν αρκετή δραστηριότητα, θεωρήθηκαν ανενεργοί
- Οι συμμετέχοντες με περισσότερο από το 50% της δραστηριότητάς τους μεταξύ 06:00 και 12:00 ταξινομήθηκαν ως “πρωινοί τύποι”
- Όσοι δραστηριοποιούνταν κυρίως από τις 12:00 έως τις 18:00 ταξινομήθηκαν ως “απογευματινοί τύποι”
- Όσοι δραστηριοποιούνταν από τις 18:00 έως τα μεσάνυχτα θεωρήθηκαν “βραδινοί τύποι”
- Εάν κανένα συγκεκριμένο χρονικό παράθυρο δεν αντιπροσώπευε περισσότερο από το 50% της δραστηριότητάς τους, κατηγοριοποιήθηκαν ως “μεικτοί”
Τι έδειξαν τα αποτελέσματα
Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η συσσώρευση άνω του 50% της συνολικής ημερήσιας σωματικής δραστηριότητας τις βραδινές ώρες συσχετίστηκε με μείωση των επιπέδων γλυκόζης στο αίμα (πρωινή, βραδινή και ολική μέτρηση) σε σύγκριση με το να είναι κανείς αδρανής.
“Καθώς το πεδίο θεραπειών κινείται προς εξατομικευμένες συνταγές άσκησης για διαφορετικές χρόνιες παθήσεις, αυτή η μελέτη παρέχει πρόσθετες γνώσεις πέρα από το να λέει στους ασθενείς απλώς να… κινούνται περισσότερο. Αντ’ αυτού προτείνει να κινούνται όσο το δυνατόν συχνότερα και να δίνουν προτεραιότητα στην κίνηση από το απόγευμα έως το βράδυ, για βέλτιστη ρύθμιση της γλυκόζης”, σχολίασε η Renee J. Rogers, επικεφαλής στο τμήμα Φυσικής Δραστηριότητας και Διαχείρισης Βάρους στο Ιατρικό Κέντρο του πανεπιστημίου του Κάνσας, η οποία δεν συμμετείχε στην μελέτη.
Πηγές: eurekalert.org, medicaldaily.com, onmed