Η γνωστή ηθοποιός βρέθηκε καλεσμένη στο πρωινό του MEGA Πάμε Δανάη και μεταξύ άλλων μίλησε και για το θέμα της ηλικίας και πόσο αυτή επηρεάζει την καριέρα της.
Η ίδια είπε:
“Mεγάλωσα μπροστά στα μάτια του κόσμου”.
“H τηλεόραση είναι σαν φωτογραφικό άλμπουμ της ζωής μου, πώς ήμουν 20, 30, 40. Από ποιον να κρυφτώ;“.
Ακόμη είπε πως οι γυναίκες γενικά και οι ηθοποιοί ειδικότερα υφίστανται μία αδικία και μία κοινωνική πίεση, “με την έννοια ότι είμαστε σε έναν κύκλο νομοτελειακό, είναι κάτι για το οποίο δεν ευθύνεσαι, είναι κάτι που είναι η φύση και θα έρθει για όλους αλλά οι γυναίκες πρέπει να απολογηθούμε για αυτό σε αντίθεση με τους άνδρες, στους οποίους είναι φυσιολογικό. Είναι αόρατη κοινωνική πίεση να κρατηθείς σε κάτι που ήσουν πριν.
Το πρωί που σηκώνεσαι από το κρεβάτι, 55 χρόνων, θέλει ‘λάδωμα’ το σώμα σου. Δεν είσαι αυτός που πεταγόταν στα 25 και τα 30 του. Είναι και το μέσα. Άντε και έλυσες αυτό που βλέπει ο άλλος, αυτό που νιώθεις εσύ στις δυνάμεις που δεν είναι ίδιες. Εύχομαι να μην ξαναχρειαστεί να κάνω ολόκληρη σεζόν τηλεόραση και θέατρο μαζί. Τα είδα όλα. Δεν μπορώ να υποστηρίξω ένα 10ωρο γύρισμα με ατέλειωτες σελίδες, ατέλειωτο κείμενο και μετά να πάω και δύο ώρες μία παράσταση όλο μπρίο και ενέργεια. Δεν τη διαθέτω πια αυτή την ενέργεια”.
Όσο για το κατά πόσο η ηλικία επηρεάζει την εργασία, η ηθοποιός δήλωσε πως στο θέατρο υπάρχουν ρόλοι για όλες τις ηλικίες, κάτι που δεν συμβαίνει όμως και στην τηλεόραση.
“Στο θέατρο υπάρχουν ρόλοι για όλες τις ηλικίες, μη σου πω ότι μεγαλώνοντας είναι και πολύ πιο ενδιαφέροντες, πιο σύνθετοι, πιο πολυεπίπεδοι, ενώ οι ρόλοι των νεαρών κοριτσιών είναι συνήθως ένα κορίτσι αγαπάει ένα αγόρι και κάποιος δεν τους αφήνει, και εκεί τελειώνει το πράγμα […] Στην τηλεόραση τώρα είναι αλλιώς τα πράγματα. Στα 40 είσαι η πρωταγωνίστρια και στα 45 η μαμά της πρωταγωνίστριας. Εγώ δηλαδή, όλες μας. Αυτό είναι κάτι που καταγγέλλουν και οι γυναίκες ηθοποιοί του Χόλιγουντ, ότι μετά τα 40 δεν βρίσκουν ρόλο. Με την έννοια ότι οι γυναίκες από την ώρα που φεύγουν από το επίκεντρο του ερωτικού ενδιαφέροντος, που για κάποιον λόγο και πάλι το ερωτικό είναι συνδεδεμένο μόνο με τη νεότητα, είναι σαν να ‘κρεμάνε τα παπούτσια τους’. Είναι και αυτό μια αποδοχή ότι δεν θα παίξω το κεντρικό πρόσωπο, θα είναι η μαμά του, η θεία του, η μεγάλη του αδερφή. Δεν είναι τρελά ευχάριστο, αλλά δεν είναι και για θάνατο. Επίσης, περνώντας και τα χρόνια σε αυτήν τη δουλειά καταλαβαίνεις ότι δεν είναι ούτε στην ποσότητα του ρόλου… σημασία έχει να έχει ζουμί, όχι να είναι ο κεντρικός ρόλος”.
